تهلیل «لا اله الا الله» یعنی: اعتقاد و اذعان به اینکه تنها ذاتی که صلاحیت معبود بودن و پرستش را دارد، همانا ذات اقدس الهی است؛ به معنای ظریف‌تر، تنها حقیقتی که در عالم، قائم به خود می باشد، فقط خداست و هرچی جز او، پرتو و تجلی اوست و قیام و بستگی به او دارد؛ بنابراین تحلیل نیز از این جهت در مقام نفیِ‌آلهه و متوجه نیستی و اعتباری بودن عالم می باشد خود، تسبیح است.
استاد غفاری، فتح عشق، صفحه ۲۸۰
