استاد سعادت پرور(ره) هم در چند مورد به این مطالب تصريح و اشاره می فرمایند:
الف: مقام احدیت، همان منزلت و مقام محمدی است که به او خطاب می شود: «قل هو الله أحد: بگو: او خدای بی همتاست» و همان مقام محمود است که با بیداری شب عطا فرموده اند: «ومن الليل فتهجد به نافلة لك عسى أن يبعثك ربك مقاما محمودا ؛ و پاسی از شب را بیدار باش و تهجد و عبادت کن، و این وظیفه ای افزون برای توست، باشد که پروردگارت تو را به مقامی محمود
و پسندیده برانگیزد.»

همان کمال والایی است که بعضی از انبياء(ع) حالاً به آن دست یافتند ولی برای رسول الله(ص) مقام بوده و پس از او اوصیایش وارث این مقام شدند و بعضی از امتش هم به قدر ظرفیتشان حالاً و یا مقاماً از آن برخوردار شده و می شود.
لذا در بعضی از دعاها به طور کلی و بی آنکه ذکری از مقام محمود بشود، تقاضای آن مقام را می نماییم که «أسألك… أن تدخلني في كل خير أدخلت فيه محمدا وآل محمد؛ و مرا در هر خبری که محمد و خاندان محمد را وارد نمودی وارد کنی» و یا به خصوص آن منزلت را خواستاریم که: «وأشئلة أن یبلغنی المقام المحمود لکم عند الله: از خداوند می خواهم مرا هم به مقام محمود که شما اهل بیت (ع) نزد خدا دارید، برساند.» خلاصه با این گفتار، شهود وحدت صفات و اسماء با ذات و منزلت احديث ولا إسمي ولا رسمی را که در دعای روز مبعث یاد شده خواهانیم؛ که «وباسمك الأعظم الأعظم الأعظم الأجل الأکرم الذي خلقته فاستقر فی ظلك فلا یخرج منك إلى غيرک؛ و از تو مسئلت داریم…. به بزرگ ترین بزرگ ترین بزرگ ترین و شکوهمندترین و بزرگوارترین اسم تو که آن را آفریدی و در سایه ات قرار گرفت و از تو به سوی دیگر خارج نمی شود»
مگر این مخلوق جز مقام احدیت می تواند باشد؟(جمال آفتاب، ج۵، ص۲۳۰)
ب؛ أفضل و بالاتر از آنچه نبی اکرم(ص) و اوصیای او(ع) و امت برگزیده اش اعطا گردیده، جز مقام محمود نمی تواند باشد.(نور هدایت، ج۱، ص ۳۹۸)
ج: مقام معیت با رسول اکرم(ص) در بهشت را نمی توان برای هرکس دانست، بلکه مخصوص عده ی قلیلی است، به قرینه ی اینکه بحث قبلی در مورد معیت و ارتباط مردم با اهل بیت(ع) است، معلوم می شود که منظور از این عده ی قلیل غیر معصومین است.(فروغ شهادت، ص۵۱)
ح: مخفی نماند که نائل شدن به کمالات رسول الله(ص) و اوصیائش(ع) برای امت او امری مستبعد نيست.(جمال آفتاب، ج۳، ص۴۳۲)
د: رسول الله (ص)  به حساب جامعیتش، کار تمامی انبیای پیش از خود را نسبت به امتش می کند، بلکه افزون بر دعوت آنان به توحید و یگانگی حضرت حق، آن ها را به توحید اعظم و مقام احدیت و منزلت لا اسمی و رسمی خویش دعوت می نماید.(راز دل، ص۲۸)
ه؛ و موارد کثیری که حافظ می گوید من به مقام «محمود» و «لا اسمی و الارسمی» می خواهم برسم یا اینکه رسیده ام و حضرت آیت الله سعادت پرور(ره)  آن را تأیید می فرمایند به عنوان مثال؛
من به سرمنزل عنقا نه به خود بردم راه

قطع این مرحله با مرغ سلیمان کردم
ای دوستان، اگر به مقام احدیت و لا اسمي و لا رسمی و به اصطلاح «سیمرغ» و بی نشانی راه یافتم، به راهنمایی استاد کامل بود(جمال آفتاب، ج۸، ص۲۱)
حضرت آیت الله سعادت پرور(ره) در جاهای مختلف دیگر نیز به این مهم اشاره فرموده اند.(جمال آفتاب، ج۵، ص۱۸۱ – ص۱۹۶،۱۹۷ و ج۵، ص۱۴۸ و ج۵، ص۱۸۲ – ج۷،ص۱۶۰ و ج۹،ص۶۷ و نیز کتب فروغ شهادت ص۲۸،۲۹ – نور هدایت، ج۱، ص۳۸۹ و سرالاسرا، ترجمه ج۱، ص۱۹۲)